تأثیر پوشش دهی با مالتودکسترین و عصاره برگ زیتون در افزایش مدت ماندگاری گیلاس و ارزیابی ویژگی های کیفی آن در طی انبارداری

گیلاس به عنوان یکی از مهم ترین میوه های مناطق معتدله است که در ردیف میوه های نافرازگرا و پیش رس قرار دارد. این میوه به عملیات جابجایی پس از برداشت حساس بوده و عمر پس از برداشت کوتاهی دارد. از مشکلات جدی در بهره وری اقتصادی، پوسیدگی و کاهش سریع کیفیت ظاهری میوه است. تیمارهای پس از برداشت که به منظور نگهداری کیفیت یا بهبود وضعیت ظاهری میوه اعمال می شوند عبارت هستند از مواد شیمیایی، پرتودهی، پوشش های خوراکی و دماهای پایین هستند. امروزه مصرف کنندگان، محصولات ارگانیک و عاری از بقایای سموم را ترجیح می دهند بدین ترتیب به منظور بررسی اثر پوشش خوراکی مالتودکسترین (0،1، 35، 40 درصد وزنی) و عصاره برگ زیتون (0،1، 2، 3 درصد وزنی) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا گردید. بعد از اعمال تیمارها میوه ها به مدت 3 هفته در دمای 5/0±1 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 85 تا 95 درصد در یخچال نگهداری و هر هفته فاکتورهای سفتی، درصد اتلاف آب، میزان پوسیدگی، مواد جامد محلول، اسید قابل تیتر، آنتوسیانین، کلروفیل دم میوه، قند محلول کل، گلوکز و فروکتوز اندازه گیری شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که به لحاظ مواد جامد محلول، اسید قابل تیتر و پوسیدگی میوه تحت تأثیر تیمارها اختلاف معنی داری وجود داشتند. پوسیدگی میوه ها در تیمار شاهد در هفته سوم شروع شد و در تیمارهای پوشش داده شده تا پایان دوره انبارداری یعنی هفته سوم هیچ پوسیدگی مشاهده نشد. بیش ترین میزان اتلاف آب در تیمار شاهد مشاهده شد. تیمار مالتودکسترین 40 درصد و تیمار عصاره برگ زیتون 3 درصد بیش ترین میزان سفتی میوه را در پایان مدت انبارداری داشتند. در شادابی و سبزینگی دم میوه بین تیمارها اختلاف معنی داری وجود داشت. میزان آنتوسیانین، قند کل و فروکتوز تا پایان دوره انبارداری یعنی هفته سوم دارای روند صعودی بودند. میزان گلوکز دارای روند نزولی بود و در پایان دوره انبارداری تیمار مالتودکسترین 35 درصد و تیمار عصاره برگ زیتون 1 درصد بیش ترین مقدار گلوکز میوه را داشتند.